میخواهم بگویم برای اینکه از یک بازی لذت ببرید نباید آن را زیاده جدی بگیرید. از طرفی، اگر هم هیچ جدی نگیرید، باز فرایند بازی خیلی بیمزه میشود.
یه جایی این وسطها هست که بازی خوش و دلنشین میشود. هم قدری جدی بگیری هم زیاده جدی نگیری.
یکی از علائم در این وسطِ خوش بودن این است که وقتی گُل میزنی، ذوق میکنُی و میخندی(پیداست که کمی جدی گرفتهای) و وقتی خراب میکنی و گل میخوری، لبخند کوچکی داری آمیخته به آهی کوچک(پیداست که خیلی جدی نگرفتهای).
من اغلب نمیتوانم در بازیهای ورزشی مشارکت کنم. چون اغلب زیاده جدی میگیرند. وقتی بُرد و باخت در یک بازی خیلی جدی میشود، دیگر بازی کارکرد خودش را برای من از دست میدهد.
حالا این حرفها را بگذارید کنار آن سخنِ قرآن که «دنیا، بازی است».