لب‌های خسته‌ی باران

خانه، دلتنگ طعم خنده‌ی تو

پنجره، مات، از عبور تو بود

زیر لب‌های خسته‌ی باران

وِرد غمناکی از مرور تو بود

صدیق- آذر نود و هفت