برای آنها که می‌خواهند زندگی را به مثابه یک اثر هنری تجربه کنند، چشم‌پوشی از پشت صحنه یک ضرورت است. اساساً در برابر هر تجربه‌ی هنری، در برابر هر قصه‌ای، تا خود را تماماً به جادوی آن نسپاری و یکباره در آن غوطه‌ور نشوی، از ادراک هنری بی‌بهره می‌مانی. زندگی به مثابه اثر هنری مستلزم آموختن هنرِ آگاهانه غفلت ورزیدن است.