شادی و آرامش

شادی غالباً قرین آرامش نیست. برای من «اندوه‌های ملایم روشن»، هم‌زاد آرامش‌اند. اندوهِ ملایم روشن. اندوهی که فریاد نمی‌شود. زمزمه می‌شود. زندگی زیباست. به طرزِ اندوه‌زده‌ای زیباست. مثل چهره‌ای زیبا که درمیانه‌ی مهی ژرف به خواب رفته است. مهی از تبار غم. غم مبهم. 

مادران با درایتی غریزی می‌دانند که آنچه باعث‌ خواب رفتن نوزاد است، نه هلهله‌ی شادی،که لالایی است. لالایی است که آرامش می‌آورد و کودک را از تلاطم ذهن و زندگی می‌رهاند. لالایی چیست جز کلماتی نرم و مه‌گرفته که حزن بنیادین زندگی را آوا می‌کنند. لالایی چیست جز ترجمه‌ی حقیقت زندگی که هم‌زمان در زیبایی و اندوه تنیده است. لالایی‌ها خواب‌آور و دل‌آرامند. انگار آواها، خاموش و مهربان مویه می‌کنند. لالایی‌ها ترجمان زندگی هستند.