هنوز می‌دویّ و باد
با امیدهای تو
قمار می‌کند
هنوز این قطار
در میان ریل‌های خسته‌ی زمان
شتاب‌ناک می‌دود
و بادبادکی
در امتداد ساحلِ صبور
با نخی ادامه‌دار
فرار می‌کند
دست‌های تو
هنوز
کودک‌اند
امیدهای رنگ‌رنگِ تو
هنوز
بادبادک‌اند
هنوز می‌دویّ و بادها
حد فاصل تو و نخِ ادامه‌دار را
ترانه می‌کنند.
می‌دویّ و ابرها تو را
برای بارش دوباره‌ای
بهانه می‌کنند.
۲۴ مرداد ۹۷ - صدیق قطبی