موهایم در سپیدی شتاب کرده‌اند؟
درست.
چهره‌ام هر روز خسته‌تر می‌شود؟
درست.
آتشی که در چشم‌هایم می‌سوزد
هر روز کم‌جانتر می‌شود؟
درست.
اما...
اما من به کلماتم متعهدم
به کلماتم دلبسته‌ام
چرا که آنها تنها سلاح من در برابر جهان هستند
چه باک که رفته رفته خاموش می‌شوم
وقتی شعله‌ای که می‌افروزم
پاک می‌سوزد
جهان را زیباتر از آنچه تحویل گرفته‌ایم
باید ترک کنیم
زیباتر از وقتی که برای نخستین بار
به آواز درآمدیم
کلمات
رنگ‌اند.
کلمات
آوازند...