تو خدا نیستی، من خدا نیستم، دیگری خدا نیست.
همه در خدا نبودن برابریم و حق و امتیاز ویژه‌ای در برابر هم نداریم. این از حرف‌های بنیادین قرآن است. وقتی بپذیرم که خدا نیستم یعنی پذیرفته‌ام که به تو نگاه برابر داشته باشم و به خودم اجازه‌ی اعمال قدرت بر تو ندهم. تو را اجبار نکنم. تو را تحت سلطه‌ی خود قرار ندهم. تو را پایبند خود نکنم.
داوری کردن، کار خداست. اعمال قدرت کردن هم. این دو کار، کارِ خدا است. ما خدا نیستیم.