اشتباه نکن
در آستین بی‌جامگی، خنجری است.
مگذار واژه‌ها
«دوست داشتن» را عریان کنند
بگذار «دوست داشتن»
در ملایمت نگاهت بیدار شود
در نوازش سرانگشتان
گُل کند
و در لبخندهای آمرزش
آفتاب بگیرد
دوست داشتن در آوار کلمات،
از نفس خواهد افتاد.
بگذار مثل خواب سپیده‌دمِ شکوفه
مثل بیداری سبزفامِ درخت سیب
مثل نفس‌های شاعر پروانه
مثل صلای خیس ابر
دوست داشتن هم، بارانِ خود باشد
و تنها در لحن نگاه و
پیرنگ واژه‌ها
در آمرزش و آرامش حضوری امن
پر باز کند
بگذار دوست داشتن
به خلوص درخشان تنهایی
وفادار بماند
نگاه کن
پلک‌های بسته‌ی دوست داشتن
در لبخند روشن خواب
چه زیباست
16 فروردین 96