گیرم میله‌های قفس را شکستی،
با میله‌هایی که از درون تو عبور کرده‌اند چه می‌کنی؟
و با سایه‌ات
که از تو دل نمی‌کَند.
گیرم این زنجیر گسستی،
با شبی که بر سینه‌ات چنگ می‌کشد چه خواهی کرد؟
و با آینه‌ای
که چشمهایت را متهم می‌کند.
گیرم از این زندان رهیدی
کدام پهنه
پریشانی‌های تو را پناه می‌دهد
کدام سنگ
با مویه‌های تو
صبور خواهد بود؟
به آواز زنجیرت
خو بگیر
۱۰ فروردین 96