اشکِ گل

سراغ تو را از باران گرفتم

اشاره به دریا کرد

از دریا طلب کردم

به ماه حواله داد

از ماه که پرسیدم

به لبخند اشک‌آلود گُلی خیره شد

آن‌وقت 

از رواق بی‌رنگ قطره ‌اشکی

لبخند زدی

و آسمان،

آبرو گرفت

صدیق قطبی