گل‌های آفتاب‌گردان حیاط پدری بیشتر از اندازه‌ی معمول قد کشیده‌اند و این قدکشی ناشی از وسوسه‌ی آفتاب است. برای آنکه با آفتاب چهره به چهره شوند چاره‌ای نداشته‌اند جز قدکشیدن. اشتیاق به نور، نیروی بالیدنشان بوده است. انگار قاصد خاکند و پاسخ بی‌واژه‌ی زمین به آفتاب. ترجمه‌ی تکاپویی مومنانه‌اند. سعی‌شان مشکور.

مولانا می‌گفت:

"دانه در زمین انداختن، سوال است، که مرا فلان می‌باید. درخت رُستن، جواب است، بی‌لافِ زبان"(فیه ما فیه)