برف می‌بارد
روی مزارت برف می‌بارد.
به همان نرمی
به همان آرامی
به همان کودکانگی
که خنده‌هایت بود.
آفتاب در حال غروب است
کوه‌ها تنهاتر می‌شوند
و دانه‌های برف
به شب‌نشینی تو می‌آیند.
نامت را پاک می‌کنند
تاریخ تولد و کوچ‌ات را پاک می‌کنند
روی گل‌های شهیدِ مزارت
ملحفه می‌کشند.
تو می‌مانی
خنده‌هایت
و آسمانی که با تو
در مکالمه‌ای ابدی است...